پارچه های پلی استر

خصوصیات پارچه های پلی استر

این لیف اولین بار در سال 1941 توسط شیمیدان های بریتانیایی جان رکس و جیمز تنانت اختراع شد و در دهه 1970 به طور

فزاینده ای محبوب شد به طوری که از آن به عنوان پارچه معجزه ای که می تواند برای 68 روز بدون اتو کردن پوشیده شود

یاد می کردند برای تولید این فرآورده از ترکیب دی متیل ترفتالات و منواتیلن گلیکول و یا اسید ترفتالیک جایگزین ماده اولیه

دی متیل ترفتالات در مجاورت کاتالیست های مناسب استفاده می شود پلیمر حاصل از ترکیب این دو ماده اولیه پمپ از

صفحات رشته ساز عبور داده می شود که تحت تاثیر هوای سرد به شکل لیف تبدیل می شوند.

پارچه پلی استر در هنگام لمس خاصیت لغزندگی و تقریبا ابریشمی دارد که آن را منعطف می کند و سبب می شود به

صورت انواع ساتن روانه بازار گردد همچنین به طور ذاتی روشن است و به خوبی شناسایی می شود این ویژگی موجب

استفاده از رنگ های خاص تر این پارچه در موقعیت های خاص می شود اصلی ترین مشکل در مورد پارچه های مصنوعی

همان عدم بهره مندی از قابلیت تنفس است که موجب میشود احساس عرق یا رطوبت ایجاد کنند و ناراحت کننده باشند

دلیل این موضوع نیز قابلیت پایین جذب رطوبت توسط پلی استر در مقایسه با الیاف طبیعی مانند نخ-پنبه است.